Uzun bir aradan sonra merhaba :)

Yazmayalı çok oldu buraya.Hem vaktim yoktu yazmak için hem de keyfim.Eskiden olsa zaman yaratır yinede yazardım ama yazmadım.Hani bazen olur ya hiç bir şey yapmak istemezsiniz işte öyleydim bende.Dersler,sınavlar,koşuşturmacalar derken en sevdiğim şeye yazmaya ara verdim.Ama  kitap okumaya ara vermedim yazmak için daha fazla kitabım var artık.Sahi kitaplar olmasa ne yapardık?

Bir  yerde okumuştum “Kitaplar en yakın dostunuzdur.” yazıyordu.Gerçekten öyle değil mi? Bizi kırmayan bize çok şey katan kitaplarımızdan daha iyi dost yok :)

Bugünden itibaren bloğuma dönüyorum ben yazmayı seven biriyim ve bol bol yazmalıyım.İnsanlara bir şeyler anlatmaktansa buraya bir şeyler yazmak daha güzel.Blog yazmak benim hep hayalim olan ama cesaret edemediğim bir şeydi.Gerçi hayallerimizi anlattığımız insanlar bizi ne kadar dinliyorlar ki? Şu ara öğrendiğim en güzel şey kimseye hayallerinizi anlatmamanız.Ya anlattığınız kişi gün geliyor dalga geçiyor ya da  o küçük zekasıyla(!)  sizi eleştiriyor.Benden iyiysen hodri meydan diyin ve artık hayallerinizi kimseye anlatmayın.(Anneleriniz dışında çünkü onlar dünyadaki en müthiş varlık bizi hep anlayan hep destekleyen anneler iyi ki varsınız :) )

Artık bu hayalimi daha iyi yerlere taşıma zamanı.

Ben yazı yazmazken bile bloğuma yolu düşen ve takip eden herkese teşekkür ederim.

Burada çok aktif olamadım ama instagram hesabımda paylaşımlarım devam etti. https://www.instagram.com/gamzeninkitapgunlugu/  takip edebilirsiniz.

Kitaplarımla,kahvelerimle ve şiirlerimle tekrar buradayım.Görüşmek üzere.

Tüm sevgimle..